TAN Afdeling Zuid 
14 juli 2007
Hallo Tractionistes,
Hoever moet je gaan om de restauratie van een object? Het antwoord hierop is simpel. Je moet een restauratie van auto, motor of tractor zo uitvoeren dat je zelf tevreden bent. In ons geval betekende dit voor onze Traction letterlijk "ver" gaan om ons beeld te kunnen verwezenlijken.
Zoals reeds bij een eerder verhaal gezien vinden wij het leuk om bij gelegenheid een voertuig een beetje aan te kleden in originele stijl als het kan met zaken uit de tijd van toen. Zo stond bij ons vrij vroeg na aanschaf van onze auto vast dat wij voor onze dame zeker een bagagedrager (voor op het dak) wilden aanschaffen. Het idyllische plaatje van een auto met imperiale aangekleed met een aantal koffers uit dezelfde periode. Tijdens een rit van onze club werd het beeld dat we hadden hierover nog sterker gemaakt na het zien van een geheel uitgeruste Traction.
Eerst gingen we kijken naar wat er wordt aangeboden en al snel kwamen we erachter dat er meerdere passende of passend gemaakte versies bestonden. Echter de voor ons als origineel bestempelde bagagedrager was zéér moeilijk te vinden óf zeer fors van prijs. Het gaat hier over een stalen versie van vlak voor of net na de tweede wereldoorlog. Passend dus bij onze auto uit 1939.
We bleven echter volharden in onze missie en de verschillende verkoopsites werden nauwlettend in de gaten gehouden. In de week voor Pasen werd er plots op een veilingsite een bagagedrager aangeboden dus deze werd dagelijks bekeken en vooral de biedingen. De biedingen bleven echter uit en dus begonnen we ons toch eens goed af te vragen of wíj dan niet moesten bieden? Er was slechts één probleem aan het voorwerp: de locatie, diep in Frankrijk en opsturen was niet mogelijk! We zochten het plaatsje op via de routeplanner en het bleek ongeveer 100 km ten zuidwesten van Parijs te liggen. Nu was ik nog nooit in Frankrijk geweest, dus onbekend met het Franse wegennet, en de taal is nog steeds abracadabra voor mij! Toch werd er met de verkoper gebrekkig contact opgenomen via e-mail om de juiste maten te achterhalen en deze kwamen perfect overeen met onze auto. Op een verjaardagsfeestje van een familielid werd het onderwerp aangesneden en door eenieder werd aangegeven: géén probleem, doen!
De volgende dag liep de mogelijkheid om te bieden af zo rond de klok van 12.00 uur. Samen hadden we afgesproken om die dag de biedingen te blijven volgen en dat als er geen biedingen waren tegen het einde de minimumprijs te bieden. De biedingen bleven uit en zo'n kwartier voor het verstrijken van de tijd boden we het minimumbedrag. Dan wachten! Nog 10 min… nog 5…3…2…1… even bleef het stil de advertentie werd verwijderd van internet en niets was er meer te zien. Na enige minuten kregen we bericht: "we waren zojuist de nieuwe eigenaars van het lot (zo zegt men dat op internet) geworden". YES!!!! EUHHH… probleem, Nu moet hij ook snel worden opgehaald, hiervoor hadden we precies één week de tijd.
De reis werd met printjes van routeplanners (ik haat TOM-TOM) voorbereid en op eerste paasdag 2007, gewapend met mijn eigen "FRANCIS-FRANCIS", werd er om 8.00 uur koers gezet richting La France. De bedoeling was: één dag heen - overnachten - één dag terug. Zo rond halftwaalf hadden we (via Antwerpen, Gent en Lille) zonder problemen de eerste voorsteden van Parijs bereikt. Vrijwel direct na het oprijden van de Périferique kwamen we in een file. Ergens bij de afslag Versailles (de richting die wij moesten hebben) was een ongeluk gebeurt en dus wachten, rijden, wachten. Om de tijd wat te doden besloten we tijdens het stilstaan maar iets te eten dan hoeven we daar in ieder geval niet meer voor te stoppen. Zo tegen één uur lieten we Parijs achter ons en reden stilletjes aan richting de "Haute Normandie". Een prachtige streek met mooi aangeplante bermen en landelijke routes. Genieten dus!!
Zo rond tweeën kwamen we aan op de afgesproken plek bij de plaatselijke Giga-supermarkt. Eigenlijk hadden we pas afgesproken tussen 4 en 5 dus besloten we de eigenaar te bellen. Hij nam gelukkig op en kwam direct naar ons toe. Tot onze verbazing had hij de bagagedrager al bij en met de echte Franse gastvriendelijkheid kochten we op de parkeerplaats onze bagagedrager. Deze zag er verbazend goed uit. Geheel origineel van het merk "O.L.D" en alle accessoires waren aanwezig. Zelfs de montagedoppen op het dak en ook deze waren in perfecte staat. Goede koop dus! Het betalen was nog een klein probleem want hij had geen cent op zak dus hij had geen wisselgeld. We reden achter hem het kleine Franse dorpje in en bij de plaatselijke Boulangier/Patissier werd het geld gewisseld. Ik vroeg hem of hij nog iets met Traction of Citroën had, maar hierop antwoordde hij negatief. Hij had een nieuw huis gekocht en deze bagagedrager lag daar zomaar op zolder. Hij moest er vanaf!
Omstreeks halfdrie in de middag zaten we dus weer in de auto, klaar voor de terugreis. We hadden allebei zoiets van: "we rijden eerst Parijs (met alle ellende die ons op de Périferique te wachten stond) terug voorbij en gaan dan op zoek naar een leuk plekje voor de nacht". In de buurt van Parijs aangekomen kozen we direct de goede route (géén TOM-TOM én nog steeds goed huwelijk) met de Eifeltoren twee maal gezien te hebben stonden we omstreeks 4 uur, zonder ook maar enig oponthoud te hebben gehad, aan de goede kant van Parijs. Bij een tankstation werd even gestopt voor een kleine versnapering en we besloten dezelfde dag nog door te rijden naar huis. Vanaf hier moesten we nog zo'n vier uur rijden dus tijd genoeg.
Er werd koers gezet richting Lille en daarna Kortrijk en Gent. Nog even een kleine omleiding bij de Frans-Belgische grens en jawel terug in België. Zo rond halfzeven begonnen de geraamtes lichtelijk te rammelen en dus nog even bij een restaurant naar binnen voor een welkome maaltijd. Ondertussen werd onze oppas (nee, geen kinderen wel honden) gebeld en we vertelden die avond thuis te zijn maar zij mochten toch blijven slapen want wij zouden wel gebruik maken van onze Unimog camper. Omstreeks 21.00 uur stopten we weer thuis voor de deur.
Thuis werd natuurlijk meteen de bagagedrager op de auto gemonteerd, de koffers werden erbij gehaald en natuurlijk een goed verhaal vertelt aan de thuisblijvers. Die avond lazen we in "Le guide de la Traction" het stukje waarin juist deze Bagagedrager wordt beschreven. Er word gesproken over "la fameuse galerie OLD", je zou voor minder enthousiast worden.
Dertien uur na vertrek stonden we dus weer thuis met een prachtige originele bagagedrager, 1050 km op de teller!! En nóg meer restauratiewerk…….Jippie!!!
Zover kan je dus gaan.
Au Revoir!
Frank en Francis Kok
