Vooral alle fantastische verhalen over de rit in 1984 met 130 deelnemende Tractions was een niet te missen ervaring. Ik moest zelfs nog een Traction kopen om deze rit te kunnen rijden!
4 jaar van opbouwende voorbereidingen en in het laatste jaar vooral preventief intensief investeren in mijn Traction was al een enorme voorpret voor deze rit.

Eiffeltoren 1

Eindelijk vertrokken wij dan op 20 juli vanaf een parkeerplaats van een wel erg stil Versailles met 27 Tractions. Op de derde rit dag sloeg het technische noodlot toe. 15 Kilometer voor de eindbestemming van die dag hoorde ik een regelmatige tik in de aandrijflijn. We besloten om veiligheidsredenen de Traction het laatste stuk te vervoeren op de bergingstrailer van de Technische Commissie (TC) van de PMP organisatie. Helaas konden de 4 technici van de organisatie alleen maar constateren dat er vermoedelijk iets mis was met de versnellingsbak van de Traction (“Het lijkt wel een koffiepot”). De TC had naar eigen zeggen geen complete versnellingsbak meegenomen en kon dus niets doen…… (zie Naschrift).

Daar sta je dan, einde rit met de Traction. De auto werd opgehaald door de ANWB voor Transport naar Nederland. Ik besloot, met grote tegenzin, mijn personenauto uit Nederland te halen en weer aan te haken in Kopenhagen, de volgende stop, waar twee rustdagen waren ingepland.

Hamburg bergingsauto
Toevallig belde Marc Vos mij op het moment dat de Trax op het Duitse bergingsvoertuig geladen werd : “En Rolf, nog wat nieuws over de trip voor onze website van TAN Zuid?” Welaan ik vertelde wat ons was overkomen. “Dat kan toch niet, jouw Traction moet terug in de rit, ik ga mensen bellen!” Nog dezelfde dag belde Marc mij terug. Er waren veel leden van Zuid die het zich op hun fatsoen trokken de auto weer te laten rijden. Tjonge , had de TC maar dezelfde ambities als de leden van Zuid. In ieder geval was het telefoontje van Marc hartverwarmend. “Zorg , dat jouw auto deze week nog in Nederland komt dan kunnen Huib de Bruine, Cees Bakker en Henk Hessels nog naar jouw bak kijken. Jan Uijlings zal als coördinator optreden want ik ga op vakantie; we houden contact”. Het was natuurlijk fantastisch wat Marc op gang had gezet, maar de ANWB had toch meer dan 1,5 week nodig om de Trax naar Heeze te brengen. Inmiddels had Jan al gesproken met Ton Van Heesch. Hij zegde toe onmiddellijk aan de auto te werken als deze in Schijndel was. Dezelfde dag dat de ANWB uiteindelijk de Trax had afgeleverd in Heeze , haalde Jan de auto al op met een op maat gesneden trailer (de verlengde trax had echt de hele trailer nodig !). Ton maakte samen met Jan direct de bak open (de TC had dit niet gedaan) en zag na ampel sleutelen, dat er zowel een tandje was afgebroken van het Pignon wiel als ook van het kroonwiel. Het monteren van een wisselbak was de snelste oplossing. Jan belde mij 's avonds nog met de mededeling: “Rolf, we monteren een bak binnen drie uur en dan kan zij direct weer rijden, zeg maar waar zij naar toegebracht moet worden!”. Wij stonden inmiddels vlak voor de Russische grens en het was uitgesloten dat wij, omwille van de vereiste papieren, de auto nog konden invoeren in Rusland of de Oekraïne. Eerste optie was afleveren in Budapest.
Ik was onder de indruk van het snelle handelen van Ton en Jan, binnen een aantal uren hadden zij het voor elkaar de Traction weer te laten rijden , daar waar de TC geen mogelijkheden toe zag. Ik vroeg een dag bedenktijd hoe het transport van de auto naar Budapest te realiseren.

De volgende dag was voor Ton en Jan misschien nog wel teleurstellender dan voor mij , toen ik meedeelde af te zien van hun aanbod. Terugbrengen naar Budapest betekende altijd nog een aardige kostenpost, plus het feit dat de auto toch een enorm stuk niet deze PMP rit had gereden. Chagrijnig als ik al was vanaf Hamburg kwam ik tot geen andere oplossing dan met mijn auto de rit door te rijden en straks na Budapest vroegtijdig de rit te beëindigen en de kortste weg naar huis te nemen.

Een telefoon discussie tussen een groot aantal leden van Zuid was het gevolg van mijn teleurstellende reactie: Zuid vond, die auto moet terug de rit in. Op z’n minst moet hij met z’n eigen Traction, samen met de andere deelnemers, Parijs weer inrijden.

Achter mijn rug werd door Jan, in samenspraak met ondermeer Guus Gussenhoven en Geert van Eijk , besloten, dat mijn schoonzoon Ton van der Heijden, mijn Traction zou brengen naar Karlsruhe. Bij het ophalen van de auto uit Schijndel had mijn schoonzoon nog een probleem. Hij had geen sleutel van mijn benzinetank en getankt zou er toch zeker twee keer moeten worden. “Geen probleem”, zei Ton van Heesch en telefonisch legde hij uit hoe de vlotter in de tank van de benzinemeter gedemonteerd kan worden om dan het ontstane gat te gebruiken als vulmogelijkheid. Ja , je moet gewoon weten hoe een Traction gebouwd is…..!

Bij aankomst op de camping van Karlruhe werd ik, niets vermoedend, geconfronteerd met een glimmende schoonzoon en dochter, en nog een keer goed kijken, met mijn glimmende Traction in hun midden. Wat een emotie, wat een blijheid en deze blijheid werd ook enorm gedeeld door de deelnemers van de PMP tour. De terugkomst van de verloren Dame werd hartstochtelijk gevierd, toen ik direct dol enthousiast in mijn Traction stapte en zegevierend drie rondjes, onder luide aanmoediging van de deelnemers, reed over de camping. Je kunt je emoties beter even laten gaan in je Traction dan in het aanzien van alle deelnemers!
Karlsruhe 1
De volgende dag de schitterende, niet volgens het routeboek, tocht naar Reims. Wat een plezier in mijn eigen Trax, weg al het chagrijn! En toen de laatste dag…. Omdat wij (achteraf juist) ervan uitgingen dat de organisaties van PMP niets had georganiseerd voor een schitterende aankomst in Parijs, namen de camping deelnemers al in Reims zelf het initiatief om met hun eigen groepjes (15 auto’s in totaal) af te spreken om niet in Versailles te eindigen maar direct achter de Eiffeltoren. Wat een feest, we kwamen binnen een halfuur allemaal tegelijk aan op de parkeerplaats, daar waar altijd de toeristen bussen staan, vlak onder de Eifeltoren. We parkeerden onze Tractions mooi in gelid en de zelf meegenomen champagneflessen werden opengemaakt. Wat een feest, wat een emotie. De Parijse politie keek welwillend naar onze happening; het zijn toch ook fantastische auto’s. Veel publiek, vooral ook toeristen, vergaapte zich aan de plotselinge komst van zoveel, wat stoffige, Tractions. We besloten om drie Tractions dik, met vijf achter elkaar door het centrum van Parijs te rijden. Wat een bijval van de Parijzenaren. Wat een lol om drie keer achter elkaar rond de Arc de Triomphe luid claxonnerend rond te rijden. Vergeten was de boosheid van het niet kunnen rijden vanwege een kapotte versnellingsbak….. Wat de TC van de organisatie niet voor elkaar kreeg lukte TAN Zuid wel: aankomen met je eigen Traction in Parijs.

Een hartverwarmende actie waarmee je reuze blij kunt zijn lid te mogen zijn van TAN Zuid. Enorm bedankt, namens Monique en mij, voor al jullie meelevende inspanningen.

Monique en Rolf van der Zande

Naschrift :

In reactie op een klacht van mij deelt de organisatie mij schriftelijk ondermeer mee :

“Het team had een bak in voorraad. U heeft besloten om financiële redenen de wisselbak niet te nemen….. Het is niet de bedoeling dat de begeleiding het eventuele sleutelwerk verricht, maar de deelnemer bijstaat met gereedschappen en eventueel reserve onderdelen”.
“De technische groep kon een schop na krijgen (…van de deelnemers), ondanks hun vrije tijd die ze eveneens zonder enige vergoeding er in gestoken hebben. Zij hebben hun taken echter voor meer dan volgens de reglementen uitgevoerd”.

 

 Lees ook het interview met Rolf van der Zande en Wim van Duren voor hun vertrek met hun echtgenotes naar Moskou