Image

De ritorganisatoren Huib de Bruine, Cees Bakker, Jan Zuydwegt en Henk Hessels hadden het niet beter kunnen wensen. Een mooi blauwe lucht, genoeg frisse lucht en een schitterende route door de kleine polders en langs de Ooster en Wester Schelde. We begonnen in het klooster in Rilland met koffie en een heerlijke bolus. Dat hoort er natuurlijk bij als je in Zeeland start. Als ik het goed heb waren er wel 24 equipes, waarvan de meesten met hun Traction. Uit de verste hoeken van Limburg, Brabant en Zeeland kwamen ze hier bij elkaar. En natuurlijk niet te vergeten enkele leden van Zuid uit Belgie, de families Boonstra en Callens. Helaas voor Henk Boonstra wilde de Belgische RDW niet snel genoeg een kenteken leveren voor zijn opgeknapte auto, anders was hij met zijn Traction gekomen. Jammer, maar de volgende keer bij de voorjaarsrit is de auto er natuurlijk wel bij Henk! De Zeeuwen waren ook goed vertegenwoordigd en de lokale Tractionnisten, waaronder ook nieuwe leden, hadden elkaar snel gevonden.Nadat voorzitter Guus en Cees het startsein hadden gegeven, ging de stoet op pad. Een korte stop in Yerseke bij de Oesterbekkens gaf ons de mogelijkheid om weer te groeperen. Verder ging het richting de Zeelandbrug. Een schitterend gezicht waren de vele zeilboten op de Oosterschelde met op de achtergrond de brug. We stopten dan ook even om foto's te maken. Via vele kleine weggetjes en dorpjes kwamen we weer aan de Westerschelde bij Hoedekenskerke.In het cafeetje bij de oude veerpont kon worden geluncht, of met een lunchpakketje in de hand werd een bezoek gebracht aan het Wienkeltje van Wullempje. Dit oude pandje is vernoemd naar Willem de Bant die er in de jaren dertig een snoepwinkeltje runde met zijn grootmoeder. Zijn oude transportfiets stond nog voor de deur. Hij stond er om bekend dat hij in de dorpen zijn waren op een wel heel bijzondere manier aan de vrouw bracht: "elastiek - ok nie nodig?" , neusdoek - ok nie nodig?". Ja zo loopt de handel niet zo hard dachten we. Heel toepasselijk was de foto op de ansichtkaart die je er nu kunt kopen: een Traction Legere voor de winkel (kenteken HD-62-NX). Je kunt er tegenwoordig nog ouderwets snoep kopen, wat ook nog grif gedaan werd door de lokale dorpsjeugd en ons gezelschap. Ik vond er weer de echte dropstokken en duimdrop!Wij - Geert, Leontien, Matthijs en ik, besloten om na de lunch zelf de routebeschrijving te gaan volgen. We reden over bochtige dijkjes en langs Witrugkoeien die we niet konden vinden en oude Belgische knollen. De route aanwijzingen waren enigszins cryptisch van tijd tot tijd. Er stonden geen afstanden in, dus moesten we goed de zijwegen tellen. We probeerden daarom nog even in het Zeeuws te tellen, en zowaar kwamen we weer op de juiste weg uit. Al met al hadden we veel lol daar in de Traction. Op eens kregen we een telefoontje van de organisatie, met de vraag of we nu echt verdwaald waren. Het bleek dat het hele gezelschap al lang en breed was aangekomen bij wijngaard De Oorsprong. En wij dachten dat we voorop reden...Tja waarom staat er nu in de titel van dit verhaal dat we met Bianca op de achterbank naar huis reden? Nou, de wijnboer trakteerde ons op een videopresentatie en een echte wijnproeverij. Een van de wijnen die ons het beste beviel heette Bianca. Blijkbaar is dit ook de naam van de echtgenote van JP-B uit Tholen. En toen viel pas het kwartje bij ons van 'eerst het zuur en dan het zoet' dat ons als Nederlanders door de regering wordt voorgehouden. De Bianca wijn moet even op dronk komen en verandert dan van zuurder in zoeter. En hopelijk gaat dat ook zo met het herstel van de beurskoersen in deze barre tijden zullen we maar denken... Overigens alle lof voor deze ondernemers die naast hun fruitboomgaard ook nog vele liters wijn produceren. Het valt niet mee om de hectoliters aan de man te brengen, maar in combinatie met andere Zeeuwse gerechten schijnt dat toch goed te gaan.We vertrokken dit maal weer in colonne richting Nisse om een stuk van de route die iedereen gemist had opnieuw te rijden. Wij hadden dat al gezien, dus besloten we om even aan de kant te gaan staan en daarna weer ons eigen plan te trekken. Er was immers veel tijd in het maken van de route gestoken en wilden hem wel in zijn geheel rijden. Ook dat lukte, en via vele fruitboomgaarden. Je komt onderweg soms namen tegen die je in de boeken van Marten Toonder niet zouden misstaan. Onze complimenten voor de mooie route mannen!De zaal van het Klooster was inmiddels weer gevuld, iedereen was weer veilig binnen en het mosselmaal kon beginnen. De ene pan na de andere kwam dampend op tafel en volgens de kenners smaakten ze uitstekend. Na een dankwoord van Jan Uylings aan de heren organisatoren en hun echtgenotes werd nog druk nagetafeld. Uiteindelijk zetten wij ook koers naar het oosten met 3 Tractions.
Het was weer een geweldige tocht!

Marc Vos