Dit jaar was reeds een oproep in de nieuwjaarsreceptie gedaan. Een nieuwsbrief en een “flyer”, tijdens het Hemelvaart weekend, was voldoende om voor de zaterdag ruim 20 leden bij elkaar te brengen op de muziekboerderij aan “’t Modderpedje” in Grubbenvorst. Bezorgden de weergoden voor de vrijdag ons nog op aardig wat buien, de voorspelling voor het weekend waren droog en zonnig. De zaterdag arriveerden al wat gasten (vanuit Zeeland, België en Brabant) in het hotel “de Witte Dame” (naamgeving te danken aan een spook van het kasteel Grubbenvorst, dat de bezoekers van het kasteel bij volle maan, voor altijd gevangenhield in de ban van het witte spook-wief- of te wel de Witte Dame).

Rond 18.00 uur druppelden de weekendgangers binnen en op de binnenplaats parkeerden zowaar een B12 en een C3 en Traxions. De ontvangst werd muzikaal omlijst met Franse accordeonmuziek door Wiel Verbeek.

De BBQ werd opgestart, de drankjes vloeiden al rijkelijk over de tafels, de gesprekken waren niet van de lucht en de stemming groeide met de minuut.

Omstreeks 22.30 presenteerden zich vier muziekkanten, waaronder Hans, in een vrij nieuwe samenstelling, onder de naam  "the Mudroad Rangers", of te wel de boeren van het Modderpedje. Met slechts twee keer repetitie vlamden zij er op los met stevige en welk bekende hits uit vervlogen jaren. Zij maakten zich er niet gemakkelijk van af, want na ruim een uur spelen pauzeerden ze pas. Na de pauze knalde het uptempo door de luidspeakers en dit bezorgde menigeen lichte voeten. Meezingen of “blèren” betekende veel herkenning (Wooly Bully) en dat spoorde de muziekkanten tot nog meer energie. Om 00.00 uur sloot het spektakel af met het nummer Proud Mary. Langzamerhand zochten de hotelgasten hun verblijf op of anderen hun slaapruimte in de boerderij of de Kampeerbus (Ton van Heesch).

Hans vertelde de volgende dag, dat om 03.15 uur de laatste gasten vertrokken en hij het licht uit deed. Nog steeds was het een prima temperatuur

WAT EEN DAG

De voorspelling van de zondag was tegen de dertig graden en twee spatjes regen. Rond 11 uur verzamelden zich de twee C3 een B12 en een DS en ruim 22 Tractions met 52 deelnemers zich op het plein voor de Witte Dame, voor de koffie en de traditionele Limburgse vlaai onder de koelte van de reusachtige bomen als de opmaat voor de aanstaande rit. Voor de dertigste plus keer ging de rit door een mooi en verrassend landschap. Via Kronenberg, een rondje Sevenum en Helden (waar een echte held woonachtig is en zijn kasteeltje met harnas en kanon beveiligd heeft) ging de route naar kasteel Kessel c.q. Keverberg.

Ondertussen reden we langs het grootste zaadveredelingsbedrijf Teboza. Deze zorgde ervoor dat Jan Karbaat geen klandizie had in Limburg.

Het kasteel was een verrassing. Ongelofelijk hoe de Kesselnaren met hulp van de provincie een unieke restauratie en verfraaiing van het oudste en tevens nu modernste kasteel van Nederland (kosten ca € 5 miljoen) hebben doorgevoerd. Een aanrader om nogmaals terug te komen om baron Frits van Keverberg met of zonder gouden knopen terug te vinden. http://www.kasteeldekeverberg.nl/

Na een drankje op het terras of een ijsje van ijssalon Clevers werd, met een goed gevuld aspergeverrassingspakket, de terugweg aangevangen om 17.30 uur natuurlijk aan te landen bij Restaurant Vonkel. Voor velen ook een bekend adres. We werden door de eigenaren/uitbaters herkend en weer met een fantastische maaltijd verwend. Jammer dat Ton en Maria op de terugweg een cardanprobleem kregen aan de B12, maar schoven toch aan bij het aspergediner. Ook John B. had wat problemen met de spanningsregelaar, maar met advies van Ton van Heesch de terugreis goed doorstaan.

Hans en Jacqueline voor de zoveelste keer bedankt voor hetgeen jullie weer hebben neergezet. De wegblijvers hebben heel veel gemist.

Jan Uijlings/John Branderhorst