TAN Afdeling Zuid 
Rolf van der Zande en ook Jac Jamar bleken al eens eerder aan de opnamen van 'In het vuur van de storm' te hebben meegewerkt. Deze film gaat over een Joods meisje dat verliefd is op een Nederlandse jongen met een Duitse vader. Als de tweede wereldoorlog begint, leidt dat tot allerlei verwikkelingen waarin beiden, tegen hun wil in, terecht komen.
Kortom, een spannend verhaal dat het verdient om op een professionele manier te worden gebracht naar het Nederlands publiek. De makers Raymond van Rijn en Raymond van der Bas verwachten dat u over ongeveer een jaar dit alles kunt zien in een 7-delig televisie drama. In het voorjaar van 2009 worden de laatste scenes opgenomen. En het bijzondere aan deze film is dat alle figuranten en acteurs en crew dit als vrijwilliger doen. Daardoor ontstaat een soort van clubgevoel dat tot heel goede en professionele resultaten heeft geleid. Kijken dus! Een voorproefje is al te vinden op de site van In het vuur van de storm. Klik daar op het vakje 'Teaser' en kies een van de beeldformaten.
Ik kreeg na het telefoontje van de crew een draaiboek van de opname dag toegestuurd. Melden op zaterdag om 4 uur 's middags bij Fort Vechten in Bunnik was de instructie, en ja het kon pas laat in de avond afgelopen zijn. Er moesten opnamen in het donker worden gemaakt. De vooroorlogse Traction was al door hen geregeld. Ik kon zaterdag dus eerst een 11BL uit 1937 ophalen bij Hans Wolfs uit Zuid, die zijn auto met genoegen afstond voor de opnamen. Even wat lucht in de banden en de auto weer aan de praat krijgen na een jaar winterslaap en daar ging ik. Mijn dochter Anne vond het ook wel leuk om deze dag mee te maken, dus samen togen we richting Bunnik. Onderweg werden we al vriendelijk toegewuifd door menig automobilist die zo'n mooie Traction op een winterdag wel een leuke aanblik vond. Het gevoel dat het een leuke dag zou worden groeide met de kilometer.
Aangekomen bij de opname locatie troffen we Frank Nobel van TAN Midden met een 7C uit 1936 en Henk Oost met een Peugeot 402 uit 1937. De Peugeot was al diverse keren als dienstauto van SS commandant Kurtz ingezet, en Henk kon ons al snel inwerken in onze chauffeursrol. We mochten eerst een blik achter de schermen nemen van een gruwelijke scene die binnen werd opgenomen. Het verhaal gaat zo: Een van de verzetsmensen is een drukker. Hij heeft pamfletten gedrukt en verspreid die de bevolking opruien tegen de Duitse bezetter. Hij wordt 's nachts opgepakt en in 'onze' Traction naar de kazerne overgebracht. Bij de kazerne staat de Traction (van Frank) geparkeerd en er hangt een groot nazibanier boven de ingang. De drukker wordt onder schot gehouden en uit de auto gesleurd. Al spartelend gaat hij naar binnen (einde scene). Hij wordt 5 dagen gemarteld om namen te noemen van andere verzetsmensen. Vervolgens komt commandant Kurtz in de Peugeot bij de kazerne aan. Hij wordt opgewacht door een nerveuze overste die hem ontvangt en naar binnen geleidt. Aldaar vindt een gruwelijke ondervraging plaats waarbij de drukker - al dagen bont en blauw geslagen - uiteindelijk bekent en wordt afgevoerd. Zijn lot kunt u wel raden.
Nu ben ik helemaal geen liefhebber van oorlogsgedoe en militair vertoon, maar omdat het over een stuk Nederlands verzet gaat vond ik het mooi om mee te kunnen helpen bij de realisatie van deze opnamen. Ik dacht eerst als chauffeur te moeten optreden, maar kennelijk zag ik er Duits genoeg uit om in een uniform te worden gehesen en als wachter bij de kazerne dienst te doen. Collega tractionnist Frank zou de Traction besturen en piepend voor de ingang tot stilstand komen. Dit alles moest in het donker gebeuren, en zoals de filmacteurs onder jullie weten, moet je als acteur vooral veel wachten, en alles tien keer over doen. Eerst moest de set worden opgebouwd en de diverse vrijwilligers klommen rond het fort in de bosjes om lampen en banieren op te hangen.
Eerder al waren de auto's teruggebracht naar de oorlogsjaren. Dat betekent dat radio antennes met zwarte tape werden afgeplakt, net zoals de mistlampen en richting aanwijzers. De nummerborden werden vervangen door duitse platen en de koplampen kregen een zwarte kous met een spleet omgebonden. Het gehaakte citroen spreitje moest natuurlijk ook van de achterbank. De crew en acteurs bestaan voor een groot deel uit zogenaamde re-enactment liefhebbers. Dit zijn mensen die gewend zijn om historische situaties zo echt mogelijk in beeld te brengen. Dus correcte uniformen, haardracht, woordkeus, bewegingen en ga zo maar door. Het werd ons duidelijk dat hieraan strenge regels gebonden zijn, je kunt niet zomaar in het bos gaan lopen met wat Amerikaans of Duitse uniformen. Voor alle openbare evenementen wordt eerst toestemming gevraagd aan de lokale overheden. En er worden borden geplaatst om de toevallige passant te informeren. Ook de auto's werden dus met zorg zo historisch verantwoord mogelijk geprepareerd!
Rond middernacht (slik) was alles gereed en kon de opname beginnen. Daar stond ik dan in uniform bij nul graden op wacht. Geluid klaar? Camera klaar? Klapper klaar? ....en actie! Kom maar Frank! En ja hoor, daar kwam de Traction om de bocht aangescheurd. Frank stopt, twee soldaten stappen uit en de drukker wordt eruit gesleurd. Oh nee, de achterdeur zit op slot. En cut ! Opnieuw. Frank rijdt weer een paar honderd meter in zijn achteruit door het donker. Een portofoon ligt in de auto. Daarin hoort hij wanneer hij weer mag komen aanscheuren. En actie! Ja hoor daar komt Frank weer aan. Nu wat harder en hij remt nog iets later, zodat hij nog maar een meter van zijn eigen Traction stilstaat. De scene lukt nu beter, maar wordt nog wel een keer of vier overgedaan. En later verplaatst de regisseur de camera naar halverwege het traject om alles vanuit een andere positie te filmen. Dit komt bij de eindmontage beter van pas. Ik sta intussen met een helm van een kilo op mijn kop en geweer aan mijn schouder al een uur te bevriezen. Een stijve nek en rug voel ik inmiddels wel, maar een warme kop koffie doet wonderen.
Een dergelijke opname, maar dan van de commandant in zijn Peugeot vindt ook nog plaats en dan zit het erop voor die dag. We nemen afscheid van de crew en de chauffeurs en klimmen weer in de auto. Frank heeft hem voor ons ontdaan van zijn camouflage. Het is inmiddels half drie 's nachts en Anne en ik pruttelen in de Traction weer huiswaarts. Enigzins vermoeid, maar wel voldaan van alle indrukken die we hebben opgedaan. Om vier uur zijn we thuis waar mijn Lia enigszins verbaasd op de wekker kijkt. Het hele verhaal vertel ik haar morgen wel....
Marc Vos
